انگشتر ترینیتی کارتیر ایده ای از رویای یک شاعر

انگشتر ترینیتی، در سال 1924 توسط لویی کارتیه طراحی شده که ایده این طراحی را از دوست شاعر و نویسنده اش ژان کوکتو گرفته است.

ژان کوکتو که ایده طراحی را به کارتیه داد، همیشه به حلقه های اطراف زحل فکر می کرد و لویی با این طراحی حلقه های اطراف زحل را به تصویر کشید. بعضی از گفته ها حاکی از این است که کوکتو، دوست لویی کارتیه، تحت تاثیر تریاک به خواب می رود و در خواب حلقه های زحل را می بیند و مدتی بعد از کارتیه می خواهد که با ایده ی حلقه های زحل، انگشتری را طراحی کند.

البته صحت این داستان تایید نشده است، حتی خانواده کوکتو هم از آن اظهر بی اطلاعی کردند اما خیلی زود این طرح فراگیر شد و حتی دوک ویندزور هم یکی از این حلقه های سه گانه داشت که در شناخته شدنش بی تاثیر نبود.

بعد از ساخت این انگشتر، ژان کوکتو اذعان داشت که " لویی چنان مهارتی در ساخت و طراحی دارد که می تواند ماه را تکه تکه کند و روی خورشید بدوزد.

این طرح، به دلیل مفهوم وفاداری و تعهد و عشق در رابطه بسیار مورد توجه قرار گرفت. گفته می شود، این مدل یکی از حلقه های مورد پسند همجنسگرایان بوده که البته در ابتدا به صورت کاملا پنهای تهیه می کردند.

انگشتر ترینیتی، از طراح های معروف کارتیه که مانند دستبند عشق کارتیه، هم برای مردان و هم زنان قابل استفاده می باشد و از آیکون های بسیار شناخته شده کارتیه است.

این طراحی به نحوی که سه حلقه در هم بازی می کنند و متحرک هستند، نشان می دهد که چطور خلاقیت یک طرح با ساده ترین فرم ها هم می تواند ماندگار باشد که بعد از گذشت، 100 سال هنوز هم به عنوان یکی از قطعات آیکونیک و پرفروش کارتیه باشد.

در برخی از منابع آمده است که هر یک از این سه حلقه ها، نشان دهنده زمان خاصی است. حلقه ای که در مرکز قرار دارد، نشان دهنده زمان حال است و دو حلقه دیگر نشان دهنده زمان آینده  و گذشته هستند.

اسم این انگشتر Triply saturation  یا حلقه های زحل بود که با گذشت زمان، به Trinity  تغییر پیدا کرده است.

حلقه ها به شکلی زیبا و جذاب یکدیگر را در آغوش گرفته اند. سه رنگ در سه رنگ مختلف، رنگ رز به نشانه عشق، رنگ زرد به نشانه وفاداری، رنگ سفید نمایانگر دوستی و صلح پایداری است.

از طرفداران پروپا قرص ترینیتی کارتیه، آلن دلون، پرنسس دایانا و گریس کلی و کایلی جنر بود.